De geschiedenis van geofictie gaat zover terug als onze beschaving. Bekend zijn geofictieve fragmenten uit geschriften van de Griekse historicus Herodotus van Halicarnassus en de poëet Telekleides van Athene die leefden in de 5e eeuw voor Christus. Veel antieke en middeleeuwse geleerden gebruikten geofictie om invulling te geven aan het onbekende, de streken op aarde die nog niet in kaart waren gebracht en de overleveringen en verhalen over vreemde culturen die hen ter ore waren gekomen. Geofictie is van oudsher ook altijd een instrument geweest om een interpretatie te geven aan de fantasiewereld van de maker en de mens in het algemeen. Bekend zijn meerdere geofictieve uitingen in landkaartvorm van indiaanse en archaïsche samenlevingen waarin zogenaamde droomkaarten een mooi inzicht geven in de beleveniswereld van de mens van weleer.

In de late Middeleeuwen verandert het karakter van geofictie van primitieve beleveniswerelden en imaginaire culturen naar een verfijndere kunstvorm. In de literatuur beschrijft Thomas More’s Utopia(1516) een fictieve maatschappij op een niet bestaand eiland met een ideaal sociaal-politiek systeem.

In de 18de eeuw geeft de gravure van Schlaraffenland (Johann Baptiste Homan, 1716) een gedetailleerd verslag van de fantasiewereld van de middeleeuwse mens in landkaartvorm. Voor het eerst vertelt een cartograaf zijn integrale geofictieve verhaal. Het Schlaraffenland van Homan is een voortvloeisel uit het door pest en hongersnoden geteisterde West-Europa van de middeleeuwen en staat ook bekend als het land van Cocagne of Luilekkerland, het zogenaamde Land van Melk en Honing. Uit dezelfde tijd stamt ook de Carte du Tendre uit een boek van Madame Scudéry, een navigatie-instrument voor liefde en passie.

Schlaraffenland (Johann Baptiste Homan, 1716). een gedetailleerd verslag van de fantasiewereld van de middeleeuwse mens in landkaartvorm. 

Hoogtepunten in de geofictieve literatuur tot aan de moderne tijd zijn de ons bekendere werken van Jonathan Swift (Gulliver’s Travels), J. R.R. Tolkien (Lord of the Rings), C.S. Lewis (Chronicles of Narnia) en Isaac Asimov (I, Robot en Bicentennial Man).

Met de intrede van de film en televisie werd geofictie langzaam een alledaags fenomeen voor het grote publiek. Series als Batman, The Thunderbirds en Star Trek kregen grote populariteit. In de filmwereld werd het Star Wars van George Lucas een totale rage.
In de literatuur vonden duizenden fantasy- en science fiction titels hun weg naar de markt.

In de gamewereld is geofictie nog dieper geworteld. Spelletjesmakers gebruiken fictieve geografie voor tal van verschillende doeleinden. Belangrijke oorzaken hiervan zijn technische en juridische ontwikkelingen. Een andere oorzaak is de immense populariteit van digitale, imaginaire werelden. Voorbeelden hiervan zijn World of Warcraft, The Elder Scrolls, The Witcher, Sim City, Little Big Planet, Magic the Gathering, Spore, Second Life en tal van andere titels.